وبلاگ نیمه فعال مهدی درباره‌ی تصویر ایران در رسانه‌های جهان
یکی از کارهای کم خطری که برای تبلیغ جنبش میشود کرد استفاده از سیستم پستی در ایران است. کافی است که نامه با اسم و آدرس فرستنده الکی به آدرس مقصد واقعی بفرستید. داخل نامه هم یک متن ساده و جذابی در مورد اینکه هدف جنبش دموکراسی خواهی ایران چیست بنویسید. اگر یکی همت کند می تواند یک متن خوبی بنویسد و پی‌دی‌اف آنرا درست کند تا بقیه بتوانند پرینت کنند و بگذارند در پاکت نامه.

نکته‌ای که نمی دانم این است که در ایران پستچیها اسم گیرنده و آدرس گیرنده را انطباق میدهند یا نه. اگر نمی دهند، براحتی می شود شماره پلاکهای یک خیابان را از ابتدا تا انتها یادداشت کرد و به چند پلاک در آن خیابان نامه فرستاد. اگر حتما اسم گیرنده باید انطباق کند، می‌توان تنها به اقوام و خویشاوندان دور و نزدیک نامه فرستاد. مخصوصا اگر این نامه ها را به فامیلهای طرفدار حکومتتان بفرستید، مطمئننا دفعه بعد که خانه‌شان بروید حوصله‌تان سر نخواهد رفت چون میتوانید سرصحبت در مورد نامه‌های فتنه گرها را بازکنید و بگذارید خودشان بقیه ماجرا را تعریف کنند.

از آنجا که مردم در ایران کم به هم نامه می‌فرستند، گرفتن نامه برایشان خیلی جالب خواهد بود و مطمئنا به چندین نفر دیگر این مطلب را خواهند گفت. یک خوبی دیگر این روش این است که کمک میکند که خبرها به کسانی که به اینترنت دسترسی ندارند برسد.

اگر حکومت شروع کند به بررسی نامه‌های داخل کشور (تا جایی که خبر دارم خارج به داخل بررسی میشود)، کار خود را صدبرابر خواهد کرد و سیستم پستی را که به آن برای فرستادن قبض آب و برق نیاز دارد کاملا مختل خواهد کرد.

Labels:

لینک دایمی مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin
مطلب بالا را به دوستان خود ایمیل کنید:     20 نظر
یکی که فیزیک بلده و تلفن موسوی را داره، تو هفته آینده تعریف مومنتم را برای او یادآوری کنه و بهش بگه که اگر یک ماشینی را هل دادید و سرعت پیدا کرد، باید به هل دادن ادامه بدهید که مومنتمش را حفظ کند. اگر ول کنید و متوقف بشه، هول دادن دوبارش کار حضرت فیله.


اگر هفته بعد کسی بیرون نیامد که هیچی ولی اگر یک دفعه زد و چندصدهزار نفر آمدن تو خیابان، این قضیه مومنتم یادتان نرود. برای اینکه مومنتم از دست نره مردم باید تو خیابان بمانند. هیچکدام از رهبران هم نباید یک کلام حرف دو پهلو بزنند که نشانه عقب نشینی باشه (خاتمی را هم بفرستید یک کنفرانس گفتگوی تمدنها سرش گرم باشه و سوتی نده). یکبار مردم را فرستادید خانه گفتیم غافلگیر شدید برنامه ریزی نکرده بودید. اگر ایندفعه هم همان اشتباه را بکنید، مسئول به هدر رفتن هزینه‌هایی که مردم دادند شمایید.

اگر هم مردم تو خیابان ماندند و کار جلو رفت، وقت کشی نکنید، سریع تقاضای مشخص بدهید و یا دولت موقت تشکیل بدهید. مردم تنها زمانی حاضرند هزینه بالا بدهند که بدونند رهبرانشان جدی هستند و تغییر اساسی حاصل میشه. شما اینکارها را بکنید بقیه‌ کار با مردم و جامعه بین المللی. زیاد هم از این که خشونت بشود نگران نباشید. همانطور که آوردن ارتش توی مصر کمکی به مبارک نکرد، آوردن توپ و تانک توسط حکومت تو خیابانهای تهران به حکومت سودی نخواهد رساند..

Labels:

لینک دایمی مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin
مطلب بالا را به دوستان خود ایمیل کنید:     17 نظر