این برخورد یک مورد خاص بوده که احتمال زیاد به جریان بمبگذاری اخیر هواپیماها بی ربط نیست.
مسوولین از چند مدت پیش از این برنامه ریزی اطلاع داشته اند و در حالت آماده باش بوده اند . کما اینکه کمی پیش از این یک گروه دانشجوی مصری هم برای یک همچنین جریانی داخل شده بودند که بعد داخل آمریکا گم شدند اینطوریکه می گویند و الان هم چند نفرشان دستگیر شده اند. با این موارد این رفتار چندان هم عجیب و غیر قابل فهم نباید باشد.
مقایسه با چین هم بی معناست. چین برعکس ایران یک حکومتی که مرکز تمام فعالیتهای تروریستی جهان است نبوده و تخاصمی هم که با امریکا داشته از نوع دو کشور بوده. بیهوده در هر مساله ای سنگ رابطه آخوندها با آمریکا را به سینه نزنید.

تا زمانی که رژیم ایران جمهوری اسلامی هست این مساله بوده و خواهد بود و قابل فهم هم هست که چرا باید این طور باشد.
خوشا به حال طرفداران همیشه در صحنه جمهوری اسلامی در وبلاگستان. «بعضی ها» باید کلاهشان را کجتر بگذارند. همه ما این چیزها را مدیون آنها و محبوبه های عمامه دارشان هستیم.

این موضوع اصلا در زمانی که ده
ها لبنانی و عراقی هر روز کشته می شوند...

«آن یکی»
ها هم که کشته می شوند و کاتیوشا سرشان می بارد هم که لابد آنقدر آدم نیستند ارزش اسم بردن داشته باشند نه؟
خوب دنباله خودتان را نشان می دهید...

این که یه عالمه آدم دارن کشته می شن و جنگ ممکنه به ایران کشیده بشه موضوع خیلی مهمیه که حرکت بزرگ جمعی می خواد. -که متاسفانه هیچ کس این خطر رو نزدیک نمی بینه- اما به نظرم حتما باید برای این اتفاقی هم که افتاده کاری کرد. اعتراض کم ترین کاره. نمی شه با حقوقدان های ایرانی که در آمریکا کار می کنن مشورت کنین؟

Wait! I am not saying Americans have good reasons. I say we must stop complaining and start a constructive discussion. That means trying to have our voice heard in the world.
Americans do many things which are wrong. The problem is that we do not help either. We wait until we are hurt and then we start blaming them.
In a constructive talk we have to be fair. If you say one sentence against Americans you have to say one sentence about Iranians, too. This is a mutual problem.

Roozbeh,
I like your argument.

این‌قدر از این قرطی‌بازی‌های «واقع‌گرا» بدم میاد. خوب مثلا که چی؟ آره اگه جمهوری اسلامی هم کسی رو وسط میدون اعدام کنه چیز عجیبی نیست و ما نباید سورپرایز بشیم، اما این ‌جور جمله‌ها به چه دردی می‌خورن؟ مثل اونا که بعد از جریان کتک خوردن زن‌ها در هفت تیر در اومدن که آره معلوم بود کتک می‌خورید و تلویحا اونا رو مقصر می‌دونستن. انگار نه انگار طرف مقابل آدمه و مثل خود ما تحت تاثیر رفتار و صحبت دیگران تغییر می‌کنه، جوری وانمود می‌کنن انگار مثلا کسی خواسته با تیوب تا آمریکا شنا کنه و حالا غرق شده! «آره بدبخت‌ها بابا آدم که با تیوب به اقیانوس نمی‌زنه!»

ملات شهیدپرور ایران!
هر وقت توانستید کاری کنید که دولت و حکومت خودتان به حقوق اولیه شما احترام بگذارد و اصلا به حرفتان گوش فرا دهد آنوقت بروید سراغ گرفتن حقوقتان از دیگر دولت ها و ملت ها.
بقیه مردم دنیا حق دارند رفتار حکومت ایران را نماینده رفتار ملت ایران بدانند. به خصوص وقتی هیچ صدای اعتراضی از درون جامعه ایرانی نسبت به حکومت شنیده نمی شود. به خصوص وقتی که امتخابات در ایران با ارای ملیونی و اکثریتی منجر با اهتخاب کسانی چون احمدی نژاد می شود.

دولت های دیگر هر روز هزارویک علت زیادی می کنند. آن به مردم خودشان مربوط است. اگر مردم کشوری مثل آمریکا احساس کنند برخورد بد با ایرانی ها چنانچه منجر به برخورد متقابل شود به ضررشان تمام می شود جلوی دولتشان را خواهند گرت. اما واقعا فکر می کنید شرایط ما طوری هست که بتوانیم این حساس را نه در مردم آمریکا بلکه حتی در مردم عربستان سعودی یا پاکستان یا هند یا هر کشور دیگری ایجاد کنیم؟

حالا هرچی دوست دارید اسم این طرز فکر را بگذارید. ببینیم با نگاه غیر قرطی بازی شما مردم ایران ره به جایی می برند؟

An american friend:
http://ruminatingdude.blogspot.com/

مهدی فکر می کنم بد نباشه یک آماری در مورد این گزاره تهیه کنی: "ولی ایران آمریکاییها را در فردوگاه مهرآباد دستگیر نمی‌کند." راستش فکر کنم بد نیست از برگزارکننده های کنفرانسهایی که مهمان آمریکایی داره بپرسی چه کارای عجیب غریبی برای نجات مهمان از فرودگاه انجام می دن. (از ذکر جزییات معذورم).

harfaye hame matin, wali nemidunam chera be janbe ye tanze in gesse tawajjoh namikone. albatte malume ke khode un jenaban nabayd ham cze tanzi tu in wast bebinan.

baba kheyli harfe ha, chan ta sharif-khunde ke pozeshun aalam wa aadam ro koshte, ro dast-band beban-dan bebaran zendane khafane US.

una ham ke can ta danesh-ju ye ye la gaba nabudan, wase khoodeshhn dab-dabe yi daran dige......waay chegadr kare donya tanz dare

jaleb ine ke aksariyyate motlage (99.99%) Sharifi ha az gheyre siyasi tarin adam haye donya hastan ke fagat be fekre pool wa mowafagiyat hastan wa hamishe be Tehrani ha wa Amikabiri ha mikhandan ke khodeshuno be koshtan midan wa azadi-azadi mikonan.

Nice comment, but I am from Sharif, too.

آره این قضییه اهمیت دنبال کردن داره. به نظر من طراحان کنفرانس هم تا حدودی مقصرند. هم دانشکده ای من که به درخواست یکی از اساتید شریف و به نیابت از اون از این ور آمریکا رفت کالیفرنیا هر روز از جریان کار منو مطلع میکرد. من یک هفته یا بیشتر به کنفرانس میدانستم که چند نفر ویزا گرفته اند و چند نفر قراره با خوانواده هاشون بیایند. ایمیل اکسچنج های دوست من با دوستاش نشون میداد که خیلی از اینها قراره دیگه بر نگردند و بسیاری از دوستاشون تو سیلیکان ولی و جاهای دیگه آماده اند که جاب افر بدهند. خنده داره ولی من که شرکت کننده نبودم همه اینها را تو ایمیلهای نسبتا خاله زنک فرواردی میخواندم.
اینطور که گفته شد به من دعوتنامه کنفرانس تحت عنوان سوانح طبیعی بوده و حرفی از جشن و گرده همایی واسه چاق سلامتی نبوده تا اینکه اول آگست وزارت خارجه به منظور واقعی کنفرانس پی میبره و ریجکت کردنها از همون روز شروع میشه البته من مطمئن نیستم. به همه اینها میشه آماده باش نامحسوس احتمالی را هم اضافه کرد و هم از دید امنیتی که 140 نفر یا بیشتر متخصص از ایران دارند میاییند دور هم جمع بشوند تا یک عده متخصص که بعضیاشون تو کار ِ های تک هستند را ببینند. به اضافه دید وزارت خارجه ای که میفهمه با اون اجندای خنده دار کنفرانس و جاب فر حاشیه ای عملن قراره یک عده که تخصصشون هم ربطی به حوادث طبیعی نداره و اغلب برق و الکترونیک و کامپیوتره بیایند و سی وی بدهند و کار گیر بیارند و خوب این ناقض شرایط ویزای غیر محاجرتیست. مسئولین کنفرانس رااگر نه برای محل برگزاری حد اقل میشه واسه محملی که واسش انتخاب شده مقصر دانست. دوست من میگفت که سعی بر این بوده که چیزی باشه که زیاد ربطی به تکنولوژی نداشته باشه. آیا واقعا مضمون دعوتنامه ها همونی بوده که بالا تر گفته شد؟
آیا وزارت خارجه نمیتوانسته زودتر خبر کنه ؟ حداقل میدونم که رویه این نیست و استادم سه سال پیش در راه رفتن به برکلی و در زمان توقف چند روزه اش در کانادا از ایران خبرش میکنند که ازسفارت آمریکا در دوبی زنگ زده اند و گفته اند بگین به ما زنگ بزنه چون ویزایش به مشکل خورده و این را جدی بگیره و نره که ریجکت میشه. طرف هم بعد از دوبار صحبت تلفنی که گفته نه حاظر هست تا دوبی بره و نه حاظر هست پاسش را واسه تصحیح بفرسته دوبی به اپشن بعدی که مراجعه به سفارت در مونترال بوده عمل میکنه و ویزاش همونجا باطل میشه.

یک چیز دیگر هم که شنیده ام این بوده که برخوردهای سفت و سخت تر بیشتر متوجه کسانی بوده که بلیط برگشت نداشته اند یا زمانی طولانی خیلی بیشتر از مدت کنفرانس قرار بوده برگردند. اگر چه که توجیه کننده نیست ولی گفتم حالا این هم ته تهُ توش در بیاد.

والله اگه بخوایم فکر کنیم با توجه به کشته شدن مردم در خاور میانه این مساله مهمی نیست، به طریق اولی باید فکر کنیم که در مقایسه با مساله مثلا Global Warming هم کشته شدن مردم مهم نیست! راستش اینه که فکر کنم همه‌شون مهمن و فکر می‌کنم که حق «گرفتنی» است نه «دادنی»‌ (با کمال تاسف البته! امیدوارم یه روز دنیایی بیاد که مردم مجبور نشن حقشونو بگیرند). راهش شاید این باشه که ما بتونیم محکمتر پشت هم وایسیم و با گرفتن وکیل و از شاهراه قانونی بتونیم ثابت کنیم حق با ما بوده. اگه شرایط دنیا عادی بود، این راه احتمالا خیلی خوب جواب می‌داد. ولی تو این شرایط فعلی نمی‌دونم که اصلا راهی هست یا نه.