این قضیه اعتصاب و بعد زندانی شدن راننده اتوبوسها تهران از آن خبرهایی است که بدلیل خبرهای مساله هسته‌ای دارد بهش کم توجهی می‌شود.

در چند سال اخیر، هیچ حرکت در جهت جامعه مدنی تو ایران نبوده است که در خارج از ایران حمایت مردمی بگیرد. حتی زمانی که به کوی دانشگاه حمله شد که به مثابه میدان تیانمان ایران بود، بازهم در خارج بجز محکوم کردن توسط سخنگوی بعضی از دولتها اتفاق دیگری نیافتاد. اما برای اولین بار این حرکت راننده اتوبوسهای ایران توسط بخشی (هرچند کوچک ) از جامعه جهانی حمایت شد. روزنامه «واشینگتون پست» (لینک از حسین ) خبر داده است که چگونه اتحادیه‌های کارگری ۱۸ پایتخت دنیا قرار گذاشته بودند که روز چهارشنبه گذشته در مقابل سفارتخانه‌های ایران تظاهرات کنند. یک خبر دیگر راجع به همین موضوع در سایت گویا هست.

اینکه جامعه مدنی خارج از ایران از این حرکتها حمایت کند، خیلی بیشتر می‌تواند موثر باشد تا حمایت لفظی سیاستمداران. البته باید خبرش به داخل ایران برسد تا تاثیر گذار باشد، که آن مطلب دیگری است.