وبلاگ نیمه فعال مهدی درباره‌ی تصویر ایران در رسانه‌های جهان
June 09, 2006
بیشتر کسانی که به نسل قبل از من متعلند و در زمان انقلاب بیست یا سی‌سالی داشته‌اند با اینکه از وضع الان خیلی ناراضی هستند ولی هنوز رابطه رمانتیکی با انقلاب دارند. من خودم هم با اینکه زمان انقلاب بچه بودم ولی در من هم احساس نوستالژیکی( البته خیلی کمتر از نسل قبلی) نسبت به انقلاب وجود دارد. این احساس که انقلاب چیز خوب و قشنگی بود ولی حیف که به انحراف کشیده‌شد.
شیرین عبادی کتاب خاطراتش را بتازگی منتشر کرده‌است. هنوز کتاب را نخوانده‌ام. اما براساس چیزی که دکتر ولی نصر نوشته شیرین عبادی هم به درد بالا دچار است:
As commendable as her efforts on the part of the victims of injustice in Iran have been, Ebadi's confused rendition of Iranian history, which vacillates between celebrating the revolution and condemning its consequences, makes it difficult to regard her as a symbol of democracy. Still, it is possible to look beyond her perplexing tentativeness and regard her story as emblematic of the paradox of a revolution that mobilized, educated, and ultimately frustrated Iranian women. Revolutionary fervor promised to break down traditional patriarchy, but in its place there appeared new discriminations. Ebadi hopes that the unfulfilled promises of revolution will finally bring a fury down upon the Islamic Republic and fracture its pious edifice. But this hope, however fond, is a distant one--more distant than Ebadi seems to understand.
«ولی‌نصر» این نگاه رمانتیک روشنفکران نسل شیرین عبادی را به نقد می‌کشد و می‌گوید چطور می‌شود هنوز به انقلابی که از همان اول شروع به گرفتن آزادیهای طبقه متوسط و تحصیل‌کرده گرفت و آنها را سرکوب کرد، احساس خوبی داشت. می‌گوید نمی‌شود کسی به انقلابی که اینقدر خرابی بوجود آورد را بعنوان یک ایده‌آل نگاه بکند و هنوز بخواهد که سمبول فعالیت دموکراسی و عدم خشونت باشد.
بیشتر بقیه مقاله نصر به جواب دادن این سوال شیرین‌عبادی صرف شده‌است: «چرا جوانهای ایران به پا نمی‌خیزند؟ با اینهمه نارضایتیشان و با توجه به اینکه آنها ۷۰ درصد جامعه هستند، چه چیز است که آنها را اینقدر منفعل نگه‌داشته‌است؟». در جوابش پدیده روی کار آمدن احمدی‌نژاد را توصیف می‌کند. می‌گوید چقدر اصلاح‌طلبان در تحلیل وضعیت جامعه بدتر از تندروها عمل کردند. مثل عبا‌س‌عبدی به این اشاره دارد که درد اکثر مردم پیدا کردن کار و پول است.
این اولین باری بود که از ولی‌نصر مقاله‌ای می‌خواندم، متشکر از حسین که لینک را فرستاد و اهمیت مقاله را متذکرشد. مقاله ارزش ترجمه هم دارد. برای خواندن مقاله به اینجا مراجعه کنید. سایتش ثبت‌نام می‌خواهد. اینهم شناسه: whoisme اینهم رمز ورود:ollie
شیرین عبادی کتاب خاطراتش را بتازگی منتشر کرده‌است. هنوز کتاب را نخوانده‌ام. اما براساس چیزی که دکتر ولی نصر نوشته شیرین عبادی هم به درد بالا دچار است:
As commendable as her efforts on the part of the victims of injustice in Iran have been, Ebadi's confused rendition of Iranian history, which vacillates between celebrating the revolution and condemning its consequences, makes it difficult to regard her as a symbol of democracy. Still, it is possible to look beyond her perplexing tentativeness and regard her story as emblematic of the paradox of a revolution that mobilized, educated, and ultimately frustrated Iranian women. Revolutionary fervor promised to break down traditional patriarchy, but in its place there appeared new discriminations. Ebadi hopes that the unfulfilled promises of revolution will finally bring a fury down upon the Islamic Republic and fracture its pious edifice. But this hope, however fond, is a distant one--more distant than Ebadi seems to understand.
«ولی‌نصر» این نگاه رمانتیک روشنفکران نسل شیرین عبادی را به نقد می‌کشد و می‌گوید چطور می‌شود هنوز به انقلابی که از همان اول شروع به گرفتن آزادیهای طبقه متوسط و تحصیل‌کرده گرفت و آنها را سرکوب کرد، احساس خوبی داشت. می‌گوید نمی‌شود کسی به انقلابی که اینقدر خرابی بوجود آورد را بعنوان یک ایده‌آل نگاه بکند و هنوز بخواهد که سمبول فعالیت دموکراسی و عدم خشونت باشد.
بیشتر بقیه مقاله نصر به جواب دادن این سوال شیرین‌عبادی صرف شده‌است: «چرا جوانهای ایران به پا نمی‌خیزند؟ با اینهمه نارضایتیشان و با توجه به اینکه آنها ۷۰ درصد جامعه هستند، چه چیز است که آنها را اینقدر منفعل نگه‌داشته‌است؟». در جوابش پدیده روی کار آمدن احمدی‌نژاد را توصیف می‌کند. می‌گوید چقدر اصلاح‌طلبان در تحلیل وضعیت جامعه بدتر از تندروها عمل کردند. مثل عبا‌س‌عبدی به این اشاره دارد که درد اکثر مردم پیدا کردن کار و پول است.
این اولین باری بود که از ولی‌نصر مقاله‌ای می‌خواندم، متشکر از حسین که لینک را فرستاد و اهمیت مقاله را متذکرشد. مقاله ارزش ترجمه هم دارد. برای خواندن مقاله به اینجا مراجعه کنید. سایتش ثبت‌نام می‌خواهد. اینهم شناسه: whoisme اینهم رمز ورود:ollie
نظرات:
Anonymous
گفت:
انقلاب پر از فکر و آرمانهایی بود که همه فکر میکردند تحقق می یابد...
Anonymous
گفت:
jaleb bood
