من را انار دعوت کرده که بازی شب یلدا را بکنم هر چند که شب یلدا گذشته. ظاهرا باید ۵ تا چیز که خواننده‌ها نمی‌دانند درباره خودم بگویم:

۱- بعضی کارها است که من فقط یک سال یا دو سال انجامشان می‌دهم و بعد ولشان می‌کنم. چون عمر کوتاه است و وقت کم است. مثلا پادکست را بعد از یک سال ول کردم. فعالیتهایم را در اینجا و اینجا بعد از دوسال رها کردم. نمی‌دانم این وبلاگ را هم جزو این دسته بگذارم یا نه.

۲- من در تمام مدت دبیرستان مبصر بودم. ولی در مبصریم مثل رییس‌جمهوری خاتمی تنها محبوبیت داشتم و نه عرضه یا قدرت. زورم به معاونم هم نمی‌رسید که برایم خودم که همیشه جیم می‌زدم غیبت نزند. یکبار هم می‌خواستم قدبلندها را بفرستم ته کلاس با یکیشان دعوایم شد و طرف گازم گرفت. یک بار دیگر هم یکی از قلدرهای کلاس بدلیل اینکه برایش غیبت زدم غذایم را بزور گرفت و خورد.

۳- در طول دبستان شش بار مدرسه‌ام بدلیل نقل و مکان عوض شد. فکر کنم برای همین است که به هیچ جا دنیا تعلق خاطری ندارم. اگر با کسی هم دوست شوم برای همیشه باهاش دوستم ولی سعی نمی‌کنم بعد از رفتنم از جایی تماسهایم را حفظ کنم (حداقل در دنیای قبل ارکات). ولی اگر از دوباره ببینمشان به همان اندازه قبل دوستشان دارم.

۴- اول راهنمایی که بودم اکباتان زندگی می‌کردیم برای اینکه پول سرویس را صرفه‌جویی کنیم، هر روز خواهرم را که دوم دبستانی بود روی ترک دوچرخه از مدرسه بر می‌گرداندم. بعدش خودم می‌رفتم مدرسه. یکبار هم بین فاز یک و دو بدلیل خاکی که همیشه روی اسفالت بود بدجور خوردیم زمین و گریه و زاری... هنوز هم دوچرخه وسیله اصلی رفت و آمدم است.

۵- من سالهاست که دیگر ساعت نمی‌بندم.