من در تدارک کنار هم آوردن وبلاگ نویسهای ناحیه سانفرانسیسکو در دانشگاه استنفورد برای شنبه ۱۰ فوریه هستم. اگر وبلاگ نویس هستید و می‌توانید به برنامه بیایید به من ایمیل بزنید. ایمیلم mehdi31415 در yahoo دات com.
لینک دایمی
مطلب را به بالاترین بفرستید:
مطلب بالا را به دوستان خود ایمیل کنید:
7
نظر
سلام! من با پيشنهاد تشكيل يك كمپين ملي با امضاء اوليه‌ي بسياري از بزرگان اپوزيسيون و اصلاح‌طلبان داخلي و عقلاي حكومت در تاريخ 27 دي‌ماه در پي مقاله‌اي از خانم كديور با دعوت از ايشان و ساير بزرگان در وبلاگم اين مبارزه را به تنهايي آغاز كردم: در پستي با عنوان: كمپين پذيرش راي شوراي امنيت. در اين متن دلايل ملي را عنوان كردم و مهمترين نكته را رعايت غرور ملي ايرانيان قلمداد كردم و بنابراين اعلام داشتم كه علت اين درخواست خيلي مهم است و آن چيزي نبايد باشد جز تمكين دموكراسي بعلت راي يكدست شوراي امنيت و اراده‌ي نمايندگان مردم جهان. اين از الزامات مهم مشاركت در سازمانهاي بين‌المللي و مبتني بر تعهد‌اخلاقي ، حرفه‌اي و حتي ديني به قراردادهاي اجتماعي است. 1- اين آدرس دلايل جامع در طرح مقدماتي. http://sinahoda.blogspot.com/2007/01/blog-post_17.html بعد از اين دعوت عده‌اي از دوستان با ترديد مواجهه كردند و عده‌اي هم استقبال كردند اما هيچكس جرات چنين ريسكي را براي يك پتيشن يا اقدام دست جمعي نداشت. تا اينكه در يكشنبه 8 بهمن در پي مقاله‌اي از آقاي عباس عبدي و در پاسخ به ايشان، دومين پست خود را به دلايل بحراني تر شدن اوضاع، تحت عنوان: براي وحدت ملي ايرانيان بپاخيزيم را مطرح كردم: http://sinahoda.blogspot.com/2007/01/blog-post_28.html بالاخره با بحراني شدن اوضاع و پافشاري حكومت و پديد آمدن رد پاي ايران در برخوردهاي نظامي در عراق براي آخرين بار اين دعوت را در تاريخ 14 بهمن ماه تحت عنوان ذيل مطرح كردم: منافع ملي، فقدان اخلاق و توبه ي نصوح من! http://sinahoda.blogspot.com/2007/02/blog-post.html چند نفر از دوستان در وبلاگستان استقبال كردند، همينطور آقاي عبدي بصورت ضمني و البته با محافظه‌كاري! خانم كديور كه كلا سايتشان را بستند!! بنظر من به دلايلي كه مطرح كرده‌ام كه مهمترين آن اتحاد ملي ايرانيان و تحميل اراده‌ي اپوزيسيون و مردم بر حكومت است چنين رويكردي با توجه به دلايل ديگر مطروحه براي سرنوشت ايران و ايراني بسيار مهم است. تاريخ كمتر فرصتهايي چند منظوره و مقدور در اختيار ملت پراكنده قرار ميدهد. متاسفانه ما قدر اين لحظات را نميدانيم.
-سیاه
kenar ham avardan? ta haala nashnide boodam?
title:
weblognevishaye shomal e california door e ham jaam mishavand...
but let's be honest: doesn't 'weblogneshaye .... kenare ham miayend ' sound awkward?
من با پيشنهاد تشكيل يك كمپين ملي با امضاء اوليه‌ي بسياري از بزرگان اپوزيسيون و اصلاح‌طلبان داخلي و عقلاي حكومت در تاريخ 27 دي‌ماه در پي مقاله‌اي از خانم كديور با دعوت از ايشان و ساير بزرگان در وبلاگم اين مبارزه را به تنهايي آغاز كردم:
در پستي با عنوان: كمپين پذيرش راي شوراي امنيت.
در اين متن دلايل ملي را عنوان كردم و مهمترين نكته را رعايت غرور ملي ايرانيان قلمداد كردم و بنابراين اعلام داشتم كه علت اين درخواست خيلي مهم است و آن چيزي نبايد باشد جز تمكين دموكراسي بعلت راي يكدست شوراي امنيت و اراده‌ي نمايندگان مردم جهان. اين از الزامات مهم مشاركت در سازمانهاي بين‌المللي و مبتني بر تعهد‌اخلاقي ، حرفه‌اي و حتي ديني به قراردادهاي اجتماعي است.
1- اين آدرس دلايل جامع در طرح مقدماتي.
http://sinahoda.blogspot.com/2007/01/blog-post_17.html
بعد از اين دعوت عده‌اي از دوستان با ترديد مواجهه كردند و عده‌اي هم استقبال كردند اما هيچكس جرات چنين ريسكي را براي يك پتيشن يا اقدام دست جمعي نداشت. تا اينكه در يكشنبه 8 بهمن در پي مقاله‌اي از آقاي عباس عبدي و در پاسخ به ايشان، دومين پست خود را به دلايل بحراني تر شدن اوضاع، تحت عنوان: براي وحدت ملي ايرانيان بپاخيزيم را مطرح كردم:
http://sinahoda.blogspot.com/2007/01/blog-post_28.html
بالاخره با بحراني شدن اوضاع و پافشاري حكومت و پديد آمدن رد پاي ايران در برخوردهاي نظامي در عراق براي آخرين بار اين دعوت را در تاريخ 14 بهمن ماه تحت عنوان ذيل مطرح كردم:
منافع ملي، فقدان اخلاق و توبه ي نصوح من!
http://sinahoda.blogspot.com/2007/02/blog-post.html
چند نفر از دوستان در وبلاگستان استقبال كردند، همينطور آقاي عبدي بصورت ضمني و البته با محافظه‌كاري! خانم كديور كه كلا سايتشان را بستند!!
بنظر من به دلايلي كه مطرح كرده‌ام كه مهمترين آن اتحاد ملي ايرانيان و تحميل اراده‌ي اپوزيسيون و مردم بر حكومت است چنين رويكردي با توجه به دلايل ديگر مطروحه براي سرنوشت ايران و ايراني بسيار مهم است.
تاريخ كمتر فرصتهايي چند منظوره و مقدور در اختيار ملت پراكنده قرار ميدهد. متاسفانه ما قدر اين لحظات را نميدانيم.