این وبسایت
«۴۳ چیز» را یک نگاهی بکنید. هرکس ایده خودش را در یک خط مینویسد. اگر هم ایدهاش قبلا توسط شخص دیگری نوشته شده باشد، خودش را به لیست آدمهایی که آن ایده را قبول دارند اضافه میکند. در صفحه اصلی وبسایت جملههایی که خیلی قبولشان دارند با فونت بزرگتر نشان دادهمیشوند.
در صفحه ایدهها هم مردم درباره ایدهشان بحث میکنند. حالا چند نوع وبسایت مشابه که ربطی به ایران داشتهباشند میشود ساخت. مثلا میشود وبسایتی ساخت برای جمع کردن دلیل که چرا آمریکا نباید به ایران حمله کند و اجازه داد مردم دلایل خود را بنویسند (این همان ایدهای بود که چند هفته پیش قول دادهبودم دربارهاش بنویسم). میتوانید وبسایت دیگری برای جمعآوری ایدههای عملی برای کمک به جامعه مدنی ایران بوجود آورید. این ایده بدرد آنهایی هم میخورد که میخواهند در کشوری مثل تاجیکستان نافرمانیهای مدنی راه بیاندازند.
۱- از لینکدادنت و سرزدنت بسیار متشکرم. من هم خوانندهی ثابت وبلاگ ارزشمندت هستم و از روز اول لینک شما را در بلاگرولم وارد کردم.
۲- لینکدونیات بسیار خوب است فقط تاریخ ندارد...البته اگر کادر و زمینهای با رنگ متفاوت هم میگذاشتی عالی میشد... ببخشید فضولی میکنمها!
۳- با توجه به موضوع وبلاگت کاش کمی از حال و هوای وبلاگستان انگلیسی راجع به مسائل ایران هم مینوشتی.
۴- مرا یاد عادل فردوسیپور و مهران مدیری میاندازی! چرا؟ درست نمیدانم ولی احتمالاً چون آنها با استعداد و پشتکارشان خیلی زود خودشان را در میان کارکشتهها ثابتکردند.
http://kamshots.co.uk/
2.could u please tell me why you, guys stop podcasting?
نگار، از لینکت متشکرم. در مورد پادکست ما از اول هم تصمیم نداشتیم که دایمی باشد. پادکست وقت ثابتی در هفته از ما طلب میکرد که خیلی برای ما که برنامههای هفتهگیمان تغییر میکند زیاد مناسب نبود. همینطور هنوز شنیدن پادکست برای خیلی از کسانی که اینترنت سریع ندارند مشکل است.