فرستادن ایران به عصر حجر
نوشته هژیر
چندی پیش در یک سمینار در مورد بحران هسته ای ایران در دانشگاه هاروارد سخنان یک استاد دانشگاه آمریکایی، هرچند ناراحت کننده، اما موجب شفافتر شدن دیدگاه بعضی از سیاستمداران آمریکایی بود. استاد مربوطه, که خود را متخصص ایران میدانست و نظراتش در نشریات معتبر اینجا منعکس میشد معتقد بود که بهترین راه حل مشکل آمریکا با ایران حمله اتمی به ایران است!
او در توجیه این نظر میگفت که ایران تا وقتی کاملا با تخریب زیربناهایش از پا در نیامده حاضر به دست کشیدن از سلاح هسته ای نمیباشد و در نهایت رهبران ایران قابل اعتماد نیستند و لذا هر راهکار دیپلماتیک فقط به افزایش زمان برای پیشرفت برنامه سلاح هسته ای در ایران می انجامد. از سایر فواید این راهکار تقویت موضع آمریکا به عنوان قدرت بلامنازع صحنه سیاست جهانی است که در رقابتهای آینده جهانی برای این کشور سرمایه ای ارزشمند است. از طرف دیگر هزینه نظامی تخریب کل زیربناهای اقتصادی ایران (چیزی شبیه کاری که با عراق در سال 1990 شد) نسبتا پایین است و نهایتا شواهد نشان میدهد که عکس العمل جهانی نیز بیش از عکس العمل در مورد حمله به عراق نخواهد بود. در پاسخ به سوالی در مورد کشتار انسانهای بیگناه در صورت حمله اتمی به ایران, وی این موضوع را به عنوان اثر جنبی چنین حمله ای مورد قبول دانست و اهمیت خاصی برای آن قایل نبود.

مشکلات زیادی در استدلال این فرد، حتی فقط با در نظر گرفتن منافع آمریکا، موجود است و بحثهای داخلی درسیاستگزاری در دولت آمریکا نیز حول همین موضوعات دور میزند. احتمالا اکثریت سیاستمردان آمریکایی نیز هنوزبا چنین دیدگاه خشونتباری مخالف هستند، با این وجود، نفس وجود چنین دیدگاهی در لایه های بالایی تصمیمگیری تکان دهنده و زنگ خطری برای ایرانیان و صلح دوستان جهان است. سال گذشته در یک کنفرانس یک روزه در ام.آی.تی در مورد ایران, یکی از اساتید با نفوذ در واشنگتن نیز وجود چنین طرز فکری در حلقه های تصمیمگیری بالاتر در آمریکا را مورد تاکید قرار میداد. وی از مقبولیت گزینه stone-aging" " یا "فرستادن به عصر حجر" در مقابله با ایران در میان این حلقه ها خبر میداد.

در نهایت تصمیمسازی در آمریکا در تعامل حلقه های مختلف سیاسی انجام میشود و صحبتهای سیاستمداران و در مواردی عموم ایرانیان کاملا در تقویت یا تضعیف یک دیدگاه در مقابل دیدگاههای دیگرموثر است. مثلا صحبتهای آقای احمدی نژاد در مورد اسراییل به تقویت موضع جنگ طلبان آمریکایی در تعیین مسیر سیاست آمریکا در ایران انجامیده است یا حرکت خود جوش جوانان تهرانی در همدردی با قربانیان 11 سپتامبر به تقویت دیدگاهی انجامید که به صلح آمیز بودن مردم ایران تاکید داشت. لذا ما ایرانیان در مقابل این تصمیمات دست بسته نیستیم و میتوانیم با موضعگیریهای هوشمندانه به تقویت دیدگاههای معقول تر در سیاست آمریکا کمک کنیم. آگاهی و توجه به چنین اهرمهای تاثیر گذاری میتواند ایرانیان در اقصی نقاط دنیا را در جلوگیری از یک فاجعه بزرگ توانایی بخشد.