یک فلسفه دیگر که در ساختن وبسایت بالاترین دنبال می‌کنم، طراحی وبسایت بشکلی است که به نظارت و رفتار پلیسی گردانندگان کم نیاز باشد. بنظرم سیستمهایی که نیاز به نظارت و نیروی قهریه زیاد دارند معمولا مشکلات بنیادی از نظر طراحی دارند. حالا این سیستم می‌خواهد یک شهر باشد یا یک کشور و یا یک وبسایت کوچک.

مثلا روز اول فهمیدم که چند کاربر تعداد زیادی رای در فاصله زمانی کوتاهی می دهند و احتمالا زیاد دقت چندانی بخرج ندانده‌اند. بجای اینکه حالا بدنبال کاربرها راه بیافتم تا تنبیه‌شان کنم یا اینکه شروع به قانونگذاری کنم و سعی کنم هر روز قوانین را به متخلفان یادآوری کنم، تصمیم به تصحیح سیستم وبسایت گرفتم و تعداد رای روزانه هر فرد را بطور اتوماتیک محدود کردم تا اگر کسی هم خواست الکی رای بدهد بعلت کمی تعداد رای تاثیر زیادی نگذارد. امروز هم یک نفر تعداد زیادی لینک بی‌کیفیت گذاشت. هرچند مجبور شدم که بعضی از لینکهایش را پاک کنم ولی یک محدودیت دیگر اضافه کردم تا تعداد لینکهای پست شده روزانه به دوتا محدود شود.

حالا شما ممکن است بگویید که این بی‌عدالتی است که هربار کسی کار نامطلوبی انجام می‌دهد من برای همه محدودیت ایجاد می‌کنم (کارم بی‌شباهت به دولت بوش نیست). جواب من این است که اتفاقا همین نکته بی‌عدالتی در سیستم من را نشان می‌دهد. من بجای اینکه راه بیافتم و محدودیتها را با کارهای متخلفان توجیه کنم،‌ نیرویم را می‌گذارم تا طراحی سایت را طوری کنم که این مشکلات اتفاق نیافتد.