امروز از سفر ۱۱ روزه به آلاسکا برگشتیم. برای رفتن به آلاسکا که یک تکه جدا از آمریکا است با کشتی از نزدیکی سیاتل راه افتادیم و بعد از سه روز حرکت در آبهای ساحلی کانادا به «جونو» که مرکز ایالت آلاسکا است رسیدیم. بعد از دیدن جزیره خرسها و یخچالهای غول پیکر به ناحیه «انکارِیج» پرواز کردیم تا به پارک ملی «دنالی» برویم. زیبایی پارک ملی «دنالی» براحتی قابل توصیف نیست. دیدن جانوران وحشی همچون خرس و گوزن در پیش زمینه قله مکنلی (ارتفاع ۶۱۰۰ متر) واقعا زیبا بود.

بیشتر سفر را همسرم از طریق خواندن کتاب راهنمای «سیاره تنها» (lonely planet) برنامه‌ریزی کرد که کمک‌‌کرد خیلی از چیزهای جالب را پیدا کنیم و ببینیم. مثلا توانستیم به یک معدن طلای مخروبه سر بزنیم و در جایی دیگر به یک مزرعه گوزن توندرا (reindeer) برویم و به آنها را از نزدیک ببینیم.

طبیعت زیبای آلاسکا تنها چیزی نبود که در این سفر برایم جالب بود. آدمهایی آنجا دیدم که پیدا کردنشان جاهای دیگر بسیار سخت است. در آلاسکا چندین رنجر پارک را دیدم که تنها سه ماه سال کار می‌کنند و بقیه سال را با چیزی که در تابستان جمع کرده‌اند بطور ارزانی به دیگر کشورهای جهان سفر می‌کنند و خیلی در فکر جمع کردن آذوقه، داشتن خانواده، و آینده‌ای مثلا مطمئن نیستند. آلاسکا از نظر اجتماعی هم جای بسیار جالبی است. آلاسکا بطور مستمر تحت مهندسی اجتماعی(social engineering) بوده‌است. برای کسانی که دوست دارند تغییرات عمده از بالا در جامعه بوجود بیاورند، دیدن آلاسکا می‌تواند درسهای خوبی داشته‌باشد. در این مورد مفصل خواهم نوشت.

این دوهفته که نبودم بالاترین به حال خودش رها شده‌بود و فرصت نکردم چند کار باقی مانده مهم را درباره‌اش انجام دهم. در چند روز آینده این کار را خواهم کرد. شما هم فراموشش نکنید و به لینک گذاشتن و رای دادن ادامه‌دهید.


پ.ن. اینهم عکسها در فلیکر. سعی میکنم برای مشکل فیلتر بودنش در ایران هم یک راهی پیدا کنم.