ژرف

وبلاگ نیمه فعال مهدی درباره‌ی تصویر ایران در رسانه‌های جهان

September 18, 2006

وقتی که مصاحبه‌ای را می‌خوانید معمولا بعضی جاها یک مقدمه‌ای یا موخره‌ای نوشته‌می‌شود تا خواننده‌ را با فرد مصاحبه شونده یا شرایط مصاحبه آشنا‌‌کند. یک روزنامه‌نگار خوب باید سعی‌کند که فقط به واقعیتها اکتفا‌کند و قضاوتها خود را در این بخش از گزارش وارد نکند.

امروز این مصاحبه مجله تایم با احمدی‌نژاد با عنوان «قراری با یک فکر خطرناک:‌ رییس جمهور ایران» را دیدم که مثال خوبی است از یک مقدمه یک‌ جانبه. گزارشگر با مقدمه‌‌ی یک طرفانه‌ای که بر مقاله کاملا فضا را با نوع نگاه خود آماده‌می‌کند. نوع کلماتی که در مقدمه استفاده‌شده تا حد زیادی در جهت خوار‌کردن مصاحبه‌شونده‌است. مثلا جملاتی مثل «او هنگام نشستن روی صندلی زیر لب با خودش صحبت می‌کرد»، «شاید او در عکسها علامت صلح نشان می‌دهد ولی در عمل دنیا را به جنگ نزدیک‌تر می‌کند». دقت کنید که تفاوتی هست بین مقالات نظر (opinion) و گزارش یک مصاحبه. در مصاحبه خبرنگار یک خبرنگار است و نه تحلیلگر. اینکه آیا کارهای احمدی‌نژاد دنیا را به جنگ نزدیکتر می‌کند یا نه به خبرنگار ربطی ندارد. اگر خبرنگار فکر می‌کند که چنین باوری وجود دارد باید برود یک نفر را پیدا کند که این حرف را بزند بعد بنویسد فلانی گفت احمدی‌نژاد دنیا را به جنگ نزدیکتر می‌کند.

اما یک مثالِ مصاحبه دیگر دارم که مقدمه ندارد و مقدمه نداشتنش خودش یک نوع بی‌انصافی است. آنهم مصاحبه رامین جهانبگلو با ایسنا است. در چنین موردی خبرنگاران ایسنا باید در همان مقدمه صریحا می‌نوشتند که «جهانبگلو تازه از زندان با گذاشتن وثیقه آزاد شده‌است و ایسنا از اینکه آیا او برای انجام این مصاحبه تحت فشار قرار است یا نه اطلاعی ندارد. همچنین در چند مورد قبلی از مصاحبه‌های ایسنا، مصاحبه ‌شوندگان گفته‌های بعد از زندانشان را پس از مدتی تکذیب کردند و گفتند مصاحبه آنها شرط آزادیشان بوده‌است.» اینکه آیا خبرنگاران ایسنا جرات می‌کنند چنین چیزی را بنویسند یا نه نمی‌دانم. ولی اگر جرات نمی‌کنند بهتر است از مصاحبه کسانی که تازه از زندان خارج می‌شوند امتناع کنند.

لینک دایمی مطلب را به بالاترین بفرستید:

مطلب بالا را به دوستان خود ایمیل کنید:

6 نظر

نظرات:

Anonymous گفت:

این که روزنامه نگاری باید عاری از هر جهتگیری سیاسی و ... باشد مساله ای که به این سادگی نمی شود در موردش نظر قطعی داد. به نظر میرسد که اخیرا خیلی از شبکه های حرفه ای خبری هم بی طرفی را کنار گذاشته اند. به عبارت دیگر خبرنگارها یا خبردهنده ها (منظور اینجا شبکه ها هم هستند) تلاشی برای پنهان کردن عقاید سیاسی شان ندارند.

9:34 PM

Anonymous گفت:

حق با شماست. معمولا امروزه خبرنگاران بي طرف نيستند بلكه از جناح و دسته اي حرف مي زنند و طرفداري مي كنند كه موافق آنند. احمدي نژاد عاري از اشتباه نيست. چه كسي هست؟ اما گاهي در موردش بي انصافي ميكنند. داشتن قد كوتاه يا قيافه نه چندان دلچسب دليل بر بد بودن يا ناتوان بودن كسي نيست.
سونيا مصباحي

9:48 PM

Niki گفت:

an important difference between the two is that the iranian audience of sources like ISNA usually know better than to read things at face value and can read between the lines. Unfortunately, from what I know of media reception in the United States, the same is not true of most of the audience for a publication like Time. I'm not saying that one audience is smarter than the other, but one certainly seems more aware of the political power relations that underly media institutions and another audience suffers from the delusion that their press is totally "free".

9:58 PM

Anonymous گفت:

مرحومه! اوریانا فالاچی در مقدمه‌ای که بر مصاحبه‌هاش می‌نوشت معمولن تنها کاری که می‌کرد ارائه‌ی احساس خودش نسبت به مصاحبه شونده بود، جملاتی که از مقدمه‌ی مصاحبه‌ی تایم نقل کردی من را به یاد مصاحبه‌ی فالاچی با کسینجر انداخت. به نظر می‌سه که نمی‌شه در این مورد حکم قطعی صادر کرد

11:21 PM

Anonymous گفت:

اقا با دقت بصورت خبرنگاران امریکایی توجه کنید که انگاری وزیر امور خارجه اسراییلست
و اگر ان معدود سیاست مدار معتدل که میخواهددراه حلی ارایه دهد را چنان سوال پیچ
میکنند که جا بزند ...گاهی کاندی رایس یا خود بوش را کلافه میکنند اینها دست اموز
و پرورش یافته در ارگانهایی غیر از روزنامه نگاری هستند

5:03 AM

Anonymous گفت:

نمیشود بیطرف بود . باید تلاش کرد به سمت بیطرفی حرکت کنیم

2:05 PM

>>نظر بدهید<<

>>بازگشت به صفحه اصلی<<